के छोराछोरीलाइ ट्रयाकमा ल्याउन पिट्नु हुन्छ त ?
Posted on 6/04/2012 by अलङ्कार अर्याल
केहि दिन अघि छोराछोरीलाइ सानोमा पिट्न हुन्छ की हुदैन भन्ने बिषयमा कुरा चल्यो। प्रायः केटीहरुले हुदैन भन्ने कुरा गरे भने सबै केटाहरुले नमाने त पिट्नै पर्छ नी भने।
संस्कृतमा एउटा स्लोक छ :
अर्थात् आफ्ना छोराछोरी पाँच बर्षको हुनेबेला सम्म धेरै नै माया गर्नु पर्छ। त्यसपछिको दश वर्ष सम्म आफ्ना छोराछोरीको ख्याल राख्नु पर्छ, परेमा पिट्नु पनि पर्छ। सोर्हौं वर्षदेखि साथीको व्यवहार गर्नु पर्छ।
यसको मतलब छोराछोरीले दुख दिने समय भनेको ५ वर्षको उमेर देखि १६ वर्षको उमेरसम्म हो भन्ने बुझिन्छ। सबैले दुख दिन्छन् भन्ने त छैन तर दिनेले बाबु-आमाको ज्यान नै खाएर छाड्छन। मेरी एकजना आन्टीले त्यै भएर भन्नु भएको होला " छोराछोरीको जात, सानोमा मर्लानकी भन्ने डर, ठुलो भएपछी मार्लान की भन्ने डर" भनेर ।
१० वर्ष देखि १६ वर्षको नपुगिन्जेल युवाहरुमा अनेकौ विचारहरु आउने रहेछन् । उनीहरुलाइ कसरी बाबु-आमालाइ ठग्ने देखि लिएर नयाँ नयाँ कुराहरु सिक्न मन लाग्ने रहेछ । घरमा कस्तो वातावरण छ त्यसमा पनि छोराछोरीको विचारहरु निर्भर गर्छ । यदि बाबु-आमा नै रातदिन झगडा गर्छन भने ती छोराछोरीमा नकारात्मक असर गर्छ र उनिहरु कुलतको सिकार पनि हुन सक्छ न। अनि बाबुआमले पनि छोरा-छोरीको अघि चाहिने भन्दा धेरै कुरा गर्नु हुदैन, यो कुराको पनि विचार गर्नु अत्यन्त जरुरि छ । राम्रा राम्रा ज्ञानबर्धक कुरा हरु गर्नु पर्छ । छोराछोरी संग धेरै जिस्किने, उनीहरुले भनेका हरेक इच्छा पुर्याइदिने गरेमा पनि उनीहरुले आफ्ना बाबु-आमालाइ हेप्न थाल्छन् ! त्यसैले उनीहरुको आवश्यक मागहरु मात्र पुर्याउनु पर्छ ।
पश्चिमी मुलुकहरुमा छोराछोरीलाइ पिट्न हुदैन भनेर एउटा कानुन नै बनाइएको रहेछ। उनिहरुका बच्चाहरुले उनिहरुलाइ दुख दिए भने पनि उनिहरु बरु आफु नै मानसिक तनावमा बस्ने रहेछन तर आफ्नो छोराछोरीलाइ एक शब्द पनि भन्न नसक्ने रहेछन् । १३ वर्ष देखि १५ वर्षको बच्चाले स्कूल जान मन नगरेमा, बाबु-आमाले भनेको नमानेमा, दुइ चार दिन घर नै नआएमा उनिहरु लाइ " पिउवर्टि / Puberty " भन्दा रहेछन् । अनि मानसिक डाक्टरसंग सल्लाह लिने, छोराछोरीलाइ त्यहाँ पठाउने गर्दा रहेछन् ! अझ छोराछोरीसंग डराएर कुरा गरेको देखेर मलाई एकदमै अचम्म लाग्यो ।
म सानो हुँदा, मलाई पनि पढ्न मन लाग्दैन थियो । कसलाई पो सानो हुँदा पढ्न मन लाग्छ र ? :) मेरो मम्मी एकदमै बाठी, तिमिहरु पढ नत्र बुबाले पिट्नुहुन्छ भन्नु हुन्थ्यो अनि हामी बुबा हुँदा पढ्न बसीहाल्थिम् । बुबा युनिवर्सिटीमा पढाएर घर आउने बेला किताब समातेर बस्ने मेरो बानि नै भएको थियो । म पनि अलि अलि बाठो नै थिएँ क्यार सानोमा, बुबाले भर्खर पढ्न बसेको रहेछ भन्ने सोच्नुहोला भनेर किताबको बिचबाट पढ्न थाल्थे म । बुबाले नपढे गाली गर्ने र मम्मीले बुबाले गाली गर्नुहुन्छ नपढे भनेर भनेकोले डर-करले नै नौ कक्षा सम्म मैले पढें । त्यसपछि अहिलेसम्म भने आफैलाइ पढ्ने मन लाग्छ ।
छोराछोरीलाइ आफ्नो बाबुआमा प्रति एक किसमको डर भने हुनुपर्छ । बुबाले के सोच्नुहोला, मम्मीले के भन्नु होला भन्ने किसिमको डर मनमा भए उनिहरु हतपत अनुशासनमै रहन्छन् । बाबुआमाले चाहिँदो भन्दा धेरै माया देखाएमा पनि छोराछोरी अटेरी हुने, झर्किने, भनेको नमान्ने, ढोका थुनेर बस्ने गर्छन् । किनभने उनीहरुलाइ डर भन्ने चिज नै हुन्न । त्यसैले केहि हदसम्म कडा हुनुपर्दछ !
एउटा १५ वर्षको नेपाली बच्चो आफ्नो बाबुआमासंगै विदेश आएछ दश वर्षको उमेर हुँदा । एक्लो छोरो, बाबुआमाले पनि माया गर्ने नै भए, त्यसमाथि उसलाई बिदेशी हावापनिले पनि समात्यो ! बिस्तारै उसले साथीहरु पनि बनायो, यताको सब संस्कार थाहा पायो अनि बाबुआमालाइ यतैको शैलीमा व्यवहार देखाउन थाल्यो ! बाबुआमालाइ विदेशमा त छोराछोरी १६ वर्ष भएपछी एकलाई बस्न खोज्छन, हाम्रो छोराले पनि एक्लै बस्ने हो की भन्ने पिर भयो ! उनीहरुको मानसिकतामा पनि परिवर्तन आयो, नेपालमा पिट्ने गरेको पनि छुट्यो ! छोरोले बाबुआमाको कुरा सुन्न छोडेर यता उता जाने, हुँदा हुँदा स्कूल नै नजाने सम्म गर्न लाग्यो ! बाबुआमाले जे भने पनि नसुन्ने अनि किन स्कूल जदैनस त भन्दा केहि नबोल्ने, झोक्रिने गर्न थाल्यो ! उनिहरुले पनि हारखाएर डाक्टरको सल्लाह लिन गए ! डाक्टरले यस्तै हो अब घर ढिलो आउने वा एक-दुइ दिन बेपत्ता नै हुन सक्छ भनेर पठाएछ ! त्यस्तो हुन नदिन छोडेर अविभावकले "त्यहाँ घर बाट कतै जाने होइन, खुरुक्क टाइममा घर आउने" भन्नु कहाँ छ कहाँ अब यो एक-दुइ दिन बेपत्ता हुन्छ तर केहि हुदैन भनेर चुप चाप बसे ! नभन्दै केटो दुइ दिन बेपत्ता नै भयो !
त्यसैले उचित संरक्षण, स्याहार दिने र सतर्क हुनुपर्छ होला आफ्ना बच्चा-बच्ची प्रति।
के तपाईं आफ्ना सन्तानलाइ ट्रयाकमा ल्याउन पिट्नु हुन्छ त ?
संस्कृतमा एउटा स्लोक छ :
"लालयेत् पञ्च वर्षाणि
दश वर्षाणि ताडयेत्
प्राप्ते तू षोडशे वर्षे
पुत्रं मित्रवदाचरेत् "
अर्थात् आफ्ना छोराछोरी पाँच बर्षको हुनेबेला सम्म धेरै नै माया गर्नु पर्छ। त्यसपछिको दश वर्ष सम्म आफ्ना छोराछोरीको ख्याल राख्नु पर्छ, परेमा पिट्नु पनि पर्छ। सोर्हौं वर्षदेखि साथीको व्यवहार गर्नु पर्छ।
यसको मतलब छोराछोरीले दुख दिने समय भनेको ५ वर्षको उमेर देखि १६ वर्षको उमेरसम्म हो भन्ने बुझिन्छ। सबैले दुख दिन्छन् भन्ने त छैन तर दिनेले बाबु-आमाको ज्यान नै खाएर छाड्छन। मेरी एकजना आन्टीले त्यै भएर भन्नु भएको होला " छोराछोरीको जात, सानोमा मर्लानकी भन्ने डर, ठुलो भएपछी मार्लान की भन्ने डर" भनेर ।१० वर्ष देखि १६ वर्षको नपुगिन्जेल युवाहरुमा अनेकौ विचारहरु आउने रहेछन् । उनीहरुलाइ कसरी बाबु-आमालाइ ठग्ने देखि लिएर नयाँ नयाँ कुराहरु सिक्न मन लाग्ने रहेछ । घरमा कस्तो वातावरण छ त्यसमा पनि छोराछोरीको विचारहरु निर्भर गर्छ । यदि बाबु-आमा नै रातदिन झगडा गर्छन भने ती छोराछोरीमा नकारात्मक असर गर्छ र उनिहरु कुलतको सिकार पनि हुन सक्छ न। अनि बाबुआमले पनि छोरा-छोरीको अघि चाहिने भन्दा धेरै कुरा गर्नु हुदैन, यो कुराको पनि विचार गर्नु अत्यन्त जरुरि छ । राम्रा राम्रा ज्ञानबर्धक कुरा हरु गर्नु पर्छ । छोराछोरी संग धेरै जिस्किने, उनीहरुले भनेका हरेक इच्छा पुर्याइदिने गरेमा पनि उनीहरुले आफ्ना बाबु-आमालाइ हेप्न थाल्छन् ! त्यसैले उनीहरुको आवश्यक मागहरु मात्र पुर्याउनु पर्छ ।
पश्चिमी मुलुकहरुमा छोराछोरीलाइ पिट्न हुदैन भनेर एउटा कानुन नै बनाइएको रहेछ। उनिहरुका बच्चाहरुले उनिहरुलाइ दुख दिए भने पनि उनिहरु बरु आफु नै मानसिक तनावमा बस्ने रहेछन तर आफ्नो छोराछोरीलाइ एक शब्द पनि भन्न नसक्ने रहेछन् । १३ वर्ष देखि १५ वर्षको बच्चाले स्कूल जान मन नगरेमा, बाबु-आमाले भनेको नमानेमा, दुइ चार दिन घर नै नआएमा उनिहरु लाइ " पिउवर्टि / Puberty " भन्दा रहेछन् । अनि मानसिक डाक्टरसंग सल्लाह लिने, छोराछोरीलाइ त्यहाँ पठाउने गर्दा रहेछन् ! अझ छोराछोरीसंग डराएर कुरा गरेको देखेर मलाई एकदमै अचम्म लाग्यो ।
म सानो हुँदा, मलाई पनि पढ्न मन लाग्दैन थियो । कसलाई पो सानो हुँदा पढ्न मन लाग्छ र ? :) मेरो मम्मी एकदमै बाठी, तिमिहरु पढ नत्र बुबाले पिट्नुहुन्छ भन्नु हुन्थ्यो अनि हामी बुबा हुँदा पढ्न बसीहाल्थिम् । बुबा युनिवर्सिटीमा पढाएर घर आउने बेला किताब समातेर बस्ने मेरो बानि नै भएको थियो । म पनि अलि अलि बाठो नै थिएँ क्यार सानोमा, बुबाले भर्खर पढ्न बसेको रहेछ भन्ने सोच्नुहोला भनेर किताबको बिचबाट पढ्न थाल्थे म । बुबाले नपढे गाली गर्ने र मम्मीले बुबाले गाली गर्नुहुन्छ नपढे भनेर भनेकोले डर-करले नै नौ कक्षा सम्म मैले पढें । त्यसपछि अहिलेसम्म भने आफैलाइ पढ्ने मन लाग्छ ।
छोराछोरीलाइ आफ्नो बाबुआमा प्रति एक किसमको डर भने हुनुपर्छ । बुबाले के सोच्नुहोला, मम्मीले के भन्नु होला भन्ने किसिमको डर मनमा भए उनिहरु हतपत अनुशासनमै रहन्छन् । बाबुआमाले चाहिँदो भन्दा धेरै माया देखाएमा पनि छोराछोरी अटेरी हुने, झर्किने, भनेको नमान्ने, ढोका थुनेर बस्ने गर्छन् । किनभने उनीहरुलाइ डर भन्ने चिज नै हुन्न । त्यसैले केहि हदसम्म कडा हुनुपर्दछ !
एउटा १५ वर्षको नेपाली बच्चो आफ्नो बाबुआमासंगै विदेश आएछ दश वर्षको उमेर हुँदा । एक्लो छोरो, बाबुआमाले पनि माया गर्ने नै भए, त्यसमाथि उसलाई बिदेशी हावापनिले पनि समात्यो ! बिस्तारै उसले साथीहरु पनि बनायो, यताको सब संस्कार थाहा पायो अनि बाबुआमालाइ यतैको शैलीमा व्यवहार देखाउन थाल्यो ! बाबुआमालाइ विदेशमा त छोराछोरी १६ वर्ष भएपछी एकलाई बस्न खोज्छन, हाम्रो छोराले पनि एक्लै बस्ने हो की भन्ने पिर भयो ! उनीहरुको मानसिकतामा पनि परिवर्तन आयो, नेपालमा पिट्ने गरेको पनि छुट्यो ! छोरोले बाबुआमाको कुरा सुन्न छोडेर यता उता जाने, हुँदा हुँदा स्कूल नै नजाने सम्म गर्न लाग्यो ! बाबुआमाले जे भने पनि नसुन्ने अनि किन स्कूल जदैनस त भन्दा केहि नबोल्ने, झोक्रिने गर्न थाल्यो ! उनिहरुले पनि हारखाएर डाक्टरको सल्लाह लिन गए ! डाक्टरले यस्तै हो अब घर ढिलो आउने वा एक-दुइ दिन बेपत्ता नै हुन सक्छ भनेर पठाएछ ! त्यस्तो हुन नदिन छोडेर अविभावकले "त्यहाँ घर बाट कतै जाने होइन, खुरुक्क टाइममा घर आउने" भन्नु कहाँ छ कहाँ अब यो एक-दुइ दिन बेपत्ता हुन्छ तर केहि हुदैन भनेर चुप चाप बसे ! नभन्दै केटो दुइ दिन बेपत्ता नै भयो !
त्यसैले उचित संरक्षण, स्याहार दिने र सतर्क हुनुपर्छ होला आफ्ना बच्चा-बच्ची प्रति।
के तपाईं आफ्ना सन्तानलाइ ट्रयाकमा ल्याउन पिट्नु हुन्छ त ?
[तस्विर साभार : http://punishmentforchildren.com र http://www.ideasevolved.com ]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No Response to "के छोराछोरीलाइ ट्रयाकमा ल्याउन पिट्नु हुन्छ त ?"
प्रतिक्रिया दिनुहोस्!